پایگاه خبری فوتبالی- قهرمانی تی تی ها، بعنوان نقطه عطفی در کارنامه ایرانی اسکو، بُعد جدیدی را به کاراکتر او بخشیده است.
به گزارش فوتبالی، بعد از اینکه در شهریور ماه ۱۴۰۱ که حکم عزل اسکوچیچ از تیم ملی امضا شد و او چمدانش را بست، حالا او با چهره ای قهرمان، تصویر جدیدی را از خود به آلبوم ایرانی ها اضافه کرده است. او حالا مردی است که می‌خندد.
حضور در فوتبال ایران، پررنگ ترین نقطه رزومه مرد کروات است. مقدمه این حضور با نشستن بر صندلی هدایت قوهای سپید بود. پس از آن از فولاد تا خونه به خونه بابل و بعد به نفت آبادان رفت تا گنجینه شناخت او از فوتبال ایران تکمیل شود.
ماحصل این شناخت، زمستان ۱۳۹۸ را برای دراگان به بهاری فوتبالی تبدیل کرد و او را بر صندلی داغ نیمکت تیم ملی ایران نشاند. اسکوچیچ ایران را به جام جهانی رساند اما هرگز بلیت قطر را در جیبش ندید تا قصه او به یک پایان موقتی برسد تا حالا نقطه عطف این سرگذشت در تبریز رقم بخورد.
استراتژی اسکو برای تبدیل رویای تراکتوری‌ها به واقعیت، یک فرمول غیر پیچیده داشت. برای تیمی که سال‌ها در بی ثباتی غرق شده و حالا سودای جام دارد، این استراتژی بهترین پیشکش بود. دستیابی به یک ترکیب ثابت و حفظ آن!
برگ برنده دراگان برای این موهبت بزرگ، یک اسکواد کامل و غنی بود که با یک سبد خرید فکرشده به دست آمده بود. به نوعی آسودگی فعلی پرشورها مرهون تابستان سختی است که در سال گذشته پشت سر گذاشتند و با حفظ و خرید مهره‌های تراز، بار خود را بستند. مثلثی که از قهرمان فصل پیش قاپیدند و مربع بازیکنان خارجی، یک تیم موزون را به دراگان بخشید.
تراکتورِ اسکوچیچ تا به اینجای فصل، ۲۰ برد داشته، بیش از تمام تیم ها گل زده و کمتر از هر تیم دیگری، گل خورده است تا دو هفته مانده به پایان فصل، تبریز پایتخت شادی جهان باشد.
عصر یخبندان تراکتوری‌ها به پایان رسیده و عصر جدیدی برای آن ها ظاهر شده است. آن ها حالا پول را تبدیل به همان ابزاری کرده‌اند که به خدمت یک تیم حرفه‌ای در می‌آید و در مرکز میدان، مردی را دارد که از بدرقه‌ای بد، یک استقبال درخور ساخت و جامعه ای از منتقدان را وادار کرد تا مقابلش کلاه از سر بردارند.
